اعمال کار سرد بر روي فلزات و آلياژهاي آن و انجام يک يا چند مرحله تغيير شکل پلاستيک اعم از نورد ، کشش ، اکستروژن و … بسته به مقدار تغيير شکل اعمالي ، ماده حالت اوليه را نداشته و استحکام ، سختي و شکنندگي آن افزايش و انعطاف پذيري و يا قابليت تغيير شکلش کاهش مي يابد . اين پديده که به کارسخت موسوم است ناشي از افزايش ممتد معايب کريستالي در اثر ادامه کار سرد مي باشد . بر اثر کار سرد انرژي داخلي فلز افزايش يافته و بنابراين از لحاظ ترموديناميکي ناپايدار مي گردد .
در پروسه آنيل کردن که يک درمان حرارتي براي رسيدن به خواص نهايي ماده است ، حرارت دادن باعث رفع معايب کريستالي موجود در فلز گشته و ساختمان کريستالي و خواص مکانيکي اوليه برگشته و ماده در حداقل سطح انرژي قرار مي گيرد .
بطور کلي در صنعت سيم و کابل دو روش عمده براي آنيل کردن مفتول مس وجود دارد :
در نوع انباشتي مجموعه اي از مفتول هاي کشيده شده ( مثلا” تعدادي قرقره حاوي مفتول ) در داخل کوره آنيل حرارت ديده و سپس خنک مي شود . جهت جلوگيري از اکسيد شدن مفتول در حين گرما لازم است که محفظه داخل کوره عاري از هوا باشد . روش آنيل انباشتي امروزه به علل زير کمتر مورد استفاده مي باشد :
در روش پيوسته آنيلر در حدفاصل دستگاه کشش و جمع کن قرقره قرار دارد لذا مفتول پس از کشيدن بلافاصله نرم شده و برروي قرقره انبار مي گردد . اين روش داراي مزاياي زير است :
آنيل پيوسته مي تواند معياري براي اطلاع از چگونگي کيفيت مفتول باشد زيرا وجود ناخالصي در مفتول مي تواند به هنگام حرارت ديدن منجر به سوختن مفتول و پارگي آن گردد . اين حالت از ورود مفتول بي کيفيت به مرحله بعد جلوگيري مي نمايد . در روش هاي محتلف آنيل پيوسته دو نوع آن که آنيل مقاومتي و آنيل القايي است در صنايع مفتولي کاربرد گسترده تري دارند.
در فرآيند آنيل پيوسته نکات زير مي بايستي مورد توجه قرار گيرد :
در آنيل پيوسته به روش مقاومتي که پرکاربردترين روش در صنعت سيم و کابل مي باشد حرارت موثر براي آنيل کردن مفتول در اثر تلفات الکتريکي جريان عبوري از داخل مفتول بر اثر اعمال ولتاژ ايجاد مي گردد .در عمل توسط دو فلکه گردشي که مفتول با آن در تماس است جريان شديدي از داخل مفتول تحت ولتاژ کم عبور مي نمايد . در اين روش سه منطقه مجزا از هم قابل تفکيک است :
مفتول پس از خروج از ماشين کشش و پيش از ورود به داخل کوره اصلي ، حرارت اوليه را کسب مي نمايد که اين ناحيه را پيش گرم کن مي نامند . گرم کردن اوليه مفتول براي کاهش اثرات شوک حرارتي و احتمال سوختن مفتول در اثر عبور جريان زياد ناحيه کوره الزامي است . معمولا” در اين بخش مفتول تا دماي زير اکسيد شدن گرم مي شود .
پس از ناحيه پيش گرم کننده ، مفتول وارد منطقه کوره مي شود . در اين منطقه همان ولتاژ اعمالي در ناحيه پيش گرم کننده به مفتول اعمال مي گردد ليکن به علت کوتاه بودن مسير اين منطقه نسبت به ناحيه پيش گرم کن ، جريان افزايش مي بايد . بر اثر عبور اين جريان زياد درجه حرارت مفتول به حدود ۵۰۰ درجه سانتيگراد مي رسد که براي نرم کردن مفتول کفايت مي کند . مسير مفتول در اين منطقه در داخل محفظه اي مسدود قرار دارد که به جهت اجتناب از اکسيد شدن مس حاوي بخار آب و يا نيتروژن مي باشد .
پس از ترک ناحيه کوره مفتول ۱۸۰ درجه حول فلکه تماسي تحتاني کوره دوران نموده و جهت خنک شدن وارد محفظه حاوي آب خنک مي گردد .
در نهايت سيم براي اخذ رطوبت و خشک شدن توسط دميدن باد عاري از قطرات آب مي گردد .
بايستي توجه داشت که توان مورد نياز براي آنيل کردن مفتول با سرعت خطي آن نسبت مستقيم دارد . با توجه به اينکه توان الکتريکي با توان دوم ولتاژ متناسب است لذا ولتاژ اعمالي مورد نياز متناسب با جذر سرعت خطي سيم است .